Keurig geven is geen geven

Kun je een natuurramp ‘liken’? Ja dat kan, en dat kan ook nog een duur geintje worden. Hoe ‘like-able’ was de Filipijnse orkaanramp? Willy Theo Wortel Schuyt noemde de opbrengst met gemiddeld 1 gedoneerde euro per Nederlander ‘keurig’. Dat heet een understatement. Dat is van de Josti Band zeggen dat ze zo vreselijk hun best doen, maar met muziek heeft het hoegenaamd niets te maken. Het probleem schijnt te zitten in het ontbreken van prikkelende beelden. Kijk een live tsunami met Kerstmis, dat was een nieuwtje. Een eenzame man met een surfplank verstijfd voor een golf van 50 meter hoog, daar leg je je kalkoen wel even voor opzij. Maar een orkaan? Na de film Twister is het door het luchtruim suizen van huizen, koeien, bussen en Filipino’s helaas - gaap - niet opwindend genoeg. Pech voor de Filipijnen dat wij net zelf ook al waren getroffen door een vreselijke Noordzee-taifoon, waarbij zeker drie prullenbakken waren omgewaaid. Nee, om weer gul te geven is iets nieuws en mediagenieks nodig. Een meteoriet op Geert Wilders en aanvullend zijn ontvoering door buitenaardse intelligentie. Of de hele provincie Groningen die in een kuil bij Slochteren glijdt. En dan gaan we daar minstens zo spectaculair geld voor ophalen: met de bakfiets 6x de Mount Everest op, zonder zuurstof. Kijk dat is tv. Daar geven we gul en vooral niet keurig door.

Een vreemd setje

Er zijn nieuwskoppen die mij mateloos intrigeren. Deze: ‘MeesPierson biedt crowdfunding voor religieuze instellingen’. Dan zit Schuringa met veel vragen: een private bank die een kerk adviseert over crowdfunding? Dan weet je dat water toch kan branden. Kerken zijn juist zo succesvol geworden door hun peilloze kennis van crowdfunding. De kerk van Rome is er groot & rijk door geworden en heeft zelfs een eigen bancaire witwasserette in Vaticaanstad. Het succes is altijd gebaseerd geweest op één simpel principe: angst. Gillende angst. Om te branden als een fakkel in de hel van pastoor of Calvijn. Niet even, maar in een oneindige Jeroen Bosch-barbecue. Dat principe is later door goede doelen overgenomen. U moet geven, anders: rolt de laatste panda om; verandert het Amazonegebied in hardhouten tuinmeubilair; bent u straks te dement om te geven en ligt het Noorzeestrand binnenkort bij Enschede. Maar de kerken zijn van hun geloof beroofd en hebben nu hulp nodig bij hun massafinanciering. En die gaan ze krijgen van… een anti-massabank die juist groot is geworden door zich alleen te richten op de heppie fjoe. ‘Maar Schuringa, dat is juist out of the box-denken!’ Ja, dat is de paus die live op tv een Durex om zijn heilige klok- en hamerspel trekt ook. Maar ik blijf het wel een raar verhaal vinden.

Het vermeugensfonds

De mensen vragen mij vaak: Schuringa, wat is eigenlijk een vermogensfonds? Er zijn twee soorten. De eerste soort is de oudste. Jonckheer Naaigaren Tot Steeckpenning heeft iets te veel aan en in zijn dienstmeisjes gezeten en besluit, daartoe aangezet door de dominee, op zijn sterfbed in 1653 een familiefonds op te richten voor Protestantse Gevallen Weduwen. Dat fonds komt sinds 1653 jaarlijks bij elkaar in een eikenhouten dorpscafé om te concluderen dat zich geen Weduwen hebben gemeld die aan de bestemmingscriteria van het familiefonds voldoen. Het PGW beheert derhalve stilletjes zo’n 50 miljoen, fiscaalluw sudderende euro’s. Het tweede type fonds is in 2012 opgericht door een retehandige IT-jongen die heeft gecasht op een Martkplaatsachtige retro-MS-DOS App binnen een lookalike-Facebook-LinkedIn-platformig iets en beheert een slordige 100 miljoen. De bestemming van de beleggingswinst reflecteert de even willekeurige als krankzinnige interesses van de oprichter: conservering van prehistorische kleicondooms uit Malawi, de grote Oldenzaal-Malariavrij-Actie, antikindermisbruikcirkels in Vlagtwedde, tsunami early warning-projecten en Poederwater op zonnecellen in Burundi, een Durf te dromen waterfietsproject voor ADHD-kinderen die zijn uitgezwommen met dolfijnen en het Gucci Tassenmuseum voor de echtgenote van de oprichter. Tot zover de cursus Vermogensfondsen. Volgende week: Transgender fondsen: hybride fondsen die maar niet kunnen kiezen.

Naaien of genaaid worden

Graag bespreek ik met u twee berichten uit de filantropie die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Allereerst: het aantal deelnemers aan de komende Alpe d’HuZes. Dat is gehalveerd. Het tweede: de Scientology-kerk blijkt volgens een gerechtelijke uitspraak toch als een ANBI te moeten worden aangemerkt. Wat is het verband? Dat niemand meer weet wie de echte schurken zijn. Declareer je legaal twee ton om honderd miljoen euro op te halen om kankerpatiënten te helpen, dan gaat je hart eruit en wordt het laag op je rug gehangen zodat de bloedhonden er goed bij kunnen. Verkanker je daarentegen decennia lang de complete levens van naïeve zielzoekers door ze niet alleen hun persoonlijkheid, maar ook vele miljoenen euro’s afhandig te maken, dan word je vrijgesteld van schenkingsbelasting door onze Belastingdienst. Hoe kan het dat Coen van Veenendaal over vijf jaar als enige nog zes keer de Alpe oprijdt met de roestige Gazelle van zijn opa, terwijl de volgelingen van L. Ron Hubbard ongestraft kunnen doorgaan met het binnentikken van miljoenen op kosten van de Nederlandse belastingbetaler? Ik zal het u zeggen. Op bedrog en domheid staat een grotere prijs dan op waarachtige mensenliefde. To BE or to ANBI? Voor mij staat het register vanaf nu voor: Anderen Naaien Blijft Interessant.

Herman Twijffels

Ik dacht even dat ik het niet goed gehoord had, maar ik heb dat filmpje van Filanthropium TV nu 5x afgespeeld en hij blijft het maar zeggen. Herman Wijffels, de nieuwe voorzitter van de Transparant Prijs, pleit voor een... filantropieconvenant. Dat er al is. Al twee jaar, Herman. Snurkie, snurkie. Hallo. Herman! Even naar Schoonenberg voor een gehoortestje of een Alzheimer-check bij Gea Broekema graag voordat je komt met: een 25% plafond aan fondsenwerving (een CBF-hobby waar we juist wanhopig vanaf willen); een Donateursvereniging (reeds bezweken onder het ego van Esther Jacobs); een nieuw keurmerk (we hebben er al zeven, graag achter aansluiten bij Vrije Uitloop Goede Doelen Keurmerk); een code voor goed bestuur (had je zelf al bedacht, zie Alzheimercheck); een voorzitter van de VFI die langer dan twee weekeinden blijft zitten (ze proberen nu een ex-Natuurmonument); een anti-strijkstokbeleid (al bedacht door Coen van Veenendaal, maar geen succes); een loterij voor goede doelen (ideetje waarop de heer Poelmann reeds is binnengelopen); een prijs voor het beste jaarverslag (zie code voor goed bestuur); een gouden eeuw van de filantropie (alleen zichtbaar voor het medium Theo Schuyt); afschaffing van de schenkingsbelasting (al gedaan door Johan Cruyff); huis-aan-huis-collectes (straks alleen nog in Urk); een columnist met een papieren zak over zijn hoofd.

Heeft u al besloten?

Moet je het worden, of juist niet? Het is bepaald geen gemakkelijke beslissing. Het gaat tenslotte om het afstaan van het kostbaarste dat een mens bezit. Velen hebben deze beslissing gelukkig al wel genomen en hun keuze vastgelegd in een speciaal document. Dat geeft ook veel duidelijkheid voor de familie en nabestaanden. Toch zijn er ook mensen die de beslissing nog niet hebben genomen. Ze zijn vooral bang door allerlei indianenverhalen. Vragen die veel gesteld worden, gaan over ‘de bus’ die op een dag aan je deur komt, maar ook over wat er precies gebeurt als je eenmaal het dierbaarste hebt afgestaan. Lees daarom het persoonlijke verhaal van Bart, Adri of Gosse en kijk ook de filmpjes die precies beschrijven wat er allemaal met uw kostbare donatie gebeurt. Het is verder ook belangrijk om thuis in het gezin, of met je partner, te praten over je donatie. Op die manier weet je van elkaar wat je zou willen zowel tijdens uw leven als na uw overlijden. Is er namelijk in ons register geen keuze bekend van een overledene, dan moeten de nabestaanden later beslissen. We hopen dat met deze informatie antwoord wordt gegeven op veel vragen die er misschien nog zijn. En dat nog meer mensen hun keuze laten vastleggen. Heb jij al een keuze gemaakt en wil je je laten registreren als donateur van een goed doel? Lees daar meer over bij www.ikwilmeregistrerenalsdonateur.nl

Zwartetten

Ook Schuringa kan niet heen om hét woord van de week. Willy noemde het in de troonrede en het is sindsdien niet meer weg te branden uit de media. Met de introductie van dat woord nemen we namelijk voorgoed afscheid van onze verzorgingsstaat. Dat woord is dé hype van het moment: de constipatiemaatschappij! De constipatiemaatschappij is een samenleving waarin iedereen zijn keutel weer intrekt. Alles raakt verstopt. Niemand wil nog participeren. En zo houden we collectief onze boodschap op. Terwijl de druk wordt opgevoerd en in afwachting van een Nationaal Laxeermoment, bekwamen wij ons in het zwartetten: ‘Mag ik van de fondsen die minder dan 80 procent besteden aan onderzoek KWF?’ ‘Goed, maar mag ik dan van de fondsen die helemaal niets besteden aan onderzoek WKOF?’ ‘Ok, maar dan wil ik graag van de toezichthouders die de bestedingen niet controleren het CBF’. ‘Maar dan wil ik in ruil graag, van de Keurmerken met maar drie keurmerkhouders, het KGB’. ‘Zwartet!’