We leven in een tijd van Grote Woorden. Ik noem dat Verbale Opschaling. Een lustmoord in Dantumadeel is al snel een gevalletje genocide; boeken die je niet pruimt zijn erger dan "Mein Kampf" en een directeur van een goed doel die tweemaal modaal toucheert is een Grote Graaierd. Maar er is gelukkig goed nieuws! "Het grote graaien bij goede doelen is voorbij" kopte het AD op de valreep van het oude jaar. De directeurensalarissen zijn in toom gehouden, zo blijkt uit een rondgang van het journalistieke licht dat zich met de naam Raymond Boere tooit. Boere is een soort Bert Maalderink, het type journalist dat de geïnterviewde een reactie vraagt op een van andere journalistieke kneuzen gejatte gammele complottheorie ("En Sven, je was vandaag een stuk minder, door overtraining en die opgestoken middelvinger van Håvard Bøkko. Zit ik er dan ver naast?"). De Maalderinks en Boeres van deze wereld hebben net zoveel van journalistiek begrepen als Gordon van goede smaak. Het zijn populistische, zelfingenomen nitwits die elkaar in kreupel Nederlands napapegaaien en klok voor klepel of vice versa houden. Zo dat is maar even gezegd. Ik denk: ik begin het jaar maar goed.
Posts
