Een vreemd setje

Er zijn nieuwskoppen die mij mateloos intrigeren. Deze: ‘MeesPierson biedt crowdfunding voor religieuze instellingen’. Dan zit Schuringa met veel vragen: een private bank die een kerk adviseert over crowdfunding? Dan weet je dat water toch kan branden. Kerken zijn juist zo succesvol geworden door hun peilloze kennis van crowdfunding. De kerk van Rome is er groot & rijk door geworden en heeft zelfs een eigen bancaire witwasserette in Vaticaanstad. Het succes is altijd gebaseerd geweest op één simpel principe: angst. Gillende angst. Om te branden als een fakkel in de hel van pastoor of Calvijn. Niet even, maar in een oneindige Jeroen Bosch-barbecue. Dat principe is later door goede doelen overgenomen. U moet geven, anders: rolt de laatste panda om; verandert het Amazonegebied in hardhouten tuinmeubilair; bent u straks te dement om te geven en ligt het Noorzeestrand binnenkort bij Enschede. Maar de kerken zijn van hun geloof beroofd en hebben nu hulp nodig bij hun massafinanciering. En die gaan ze krijgen van… een anti-massabank die juist groot is geworden door zich alleen te richten op de heppie fjoe. ‘Maar Schuringa, dat is juist out of the box-denken!’ Ja, dat is de paus die live op tv een Durex om zijn heilige klok- en hamerspel trekt ook. Maar ik blijf het wel een raar verhaal vinden.