Pussy Riot

W.F. Hermans zei het al: het werkelijke leven is al zo ongelooflijk bizar, dat een realistische weergave ervan in de literatuur flink gedempt moet worden om te voorkomen dat zij volkomen ongeloofwaardig wordt. Vervang ‘leven’ door ‘filantropie’ en je hebt het plaatje te pakken. Voor het goede doel is alles geoorloofd. Dat Lance Armstrong nooit is gestopt met chemokuren en daardoor zeven Tour de Frances heeft gewonnen, heeft geen enkel negatief effect gehad op de inkomsten van zijn Livestrong-beweging. Sterker nog: de gele polsbandjes zijn niet aan te slepen. Ooit gedacht dat het respectabele Residentie Orkest voor het goede doel zou willen optreden samen met een Russische meidenpunkband, die zich tooit met de naam Het Opstandige Vagijn? Die onvermoed militante eigenschap van het vrouwelijk schaamdeel inspireerde Amerikaanse onderzoekers en een Nederlandse politicus tot opzienbarende conclusies. En nu blijken ook de vrouwen in Togo haar in te zetten om hun onvrede met de lokale politiek tot uitdrukking te brengen: geen sex totdat de president is opgestapt. Dat ziet er beroerd uit voor de president. Ideetje voor mevrouw Van der Staaij? Het is tenslotte voor een goed doel.

Rekentuig van de richel

Er is kritiek op het WNF. Dat mag. Van wie? Van de Groene Rekenkamer. De wat? De Groene Rekenkamer. Even googlen en dan kan de pret beginnen. De Rekenkamer die Groen is, communiceert via een onbedaarlijk amateuristisch gemacrameede website. De drijvende kracht achter de Groene Rekenkamer is de bekende freelance journalist Theo Richel – echt, ik verzin het niet - in wie wij terstond Kees van Kootens meestercreatie Cor van der Laak herkennen. En wel hierom. Theo is de luis in elke groene pels volgens zijn eigen org.website en de deskundoloog die in de kaartenbakjes van de Hilversumse redacties voorzien is van de opmerking: “als echt niemand anders wil”. Richels aanvalsstrategie bestaat feitelijk uit het spuien van een onnavolgbaar lange stroom paranoïde woordbagger in een dichtheid die binnen ons heelal nergens anders wordt aangetroffen dan in ’s mans reconstructies van de grote groene samenzwering. In de apocriefe diarree die Theo over ons uitstort is de verdeling tussen hoofd- en bijzaken een hinderlijk ordeningsprincipe en is de gangbare logica er een van een ernstig ontregelde wipkip. Een aanval op Greenpeace of het Caviabevrijdingsfront zou nog te begrijpen zijn, maar dat nou uitgerekend het WNF - de Realpolitiker onder de groene clubs – door Richels Rekenkamer wordt uitgemaakt voor laaienlichter? Met boterzachte aannames en rekenfouten die op geen enkele lagere school zouden leiden tot bevordering naar de tweede klas. Jammer dat ze er in Zeist op hebben gereageerd. Ze hadden Theo beter een zakjapanner kunnen sturen. Op groene stroom. Dat dan weer wel.