Het vermeugensfonds

De mensen vragen mij vaak: Schuringa, wat is eigenlijk een vermogensfonds? Er zijn twee soorten. De eerste soort is de oudste. Jonckheer Naaigaren Tot Steeckpenning heeft iets te veel aan en in zijn dienstmeisjes gezeten en besluit, daartoe aangezet door de dominee, op zijn sterfbed in 1653 een familiefonds op te richten voor Protestantse Gevallen Weduwen. Dat fonds komt sinds 1653 jaarlijks bij elkaar in een eikenhouten dorpscafé om te concluderen dat zich geen Weduwen hebben gemeld die aan de bestemmingscriteria van het familiefonds voldoen. Het PGW beheert derhalve stilletjes zo’n 50 miljoen, fiscaalluw sudderende euro’s. Het tweede type fonds is in 2012 opgericht door een retehandige IT-jongen die heeft gecasht op een Martkplaatsachtige retro-MS-DOS App binnen een lookalike-Facebook-LinkedIn-platformig iets en beheert een slordige 100 miljoen. De bestemming van de beleggingswinst reflecteert de even willekeurige als krankzinnige interesses van de oprichter: conservering van prehistorische kleicondooms uit Malawi, de grote Oldenzaal-Malariavrij-Actie, antikindermisbruikcirkels in Vlagtwedde, tsunami early warning-projecten en Poederwater op zonnecellen in Burundi, een Durf te dromen waterfietsproject voor ADHD-kinderen die zijn uitgezwommen met dolfijnen en het Gucci Tassenmuseum voor de echtgenote van de oprichter. Tot zover de cursus Vermogensfondsen. Volgende week: Transgender fondsen: hybride fondsen die maar niet kunnen kiezen.