Urk de kurk

Het is nu officieel: in Urk geven ze het meest aan het goede doel. Alle kranten namen dit bericht over van het CBF. Maar de belangrijkste vraag werd niet gesteld: aan welk goed doel geven ze in Urk het meest niet? De antwoorden vindt u hieronder. Greenpeace (varen te veel in de weg); Stichting AAP (stammen we niet vanaf); KNRM (alleen bidden redt); Mama Cash (mama’s krijgen alleen huishoudgeld); Stop aids NOW! (verzet tegen Zijn straf is nutteloos); Amnesty (dissidenten hebben het er waarschijnlijk ook wel naar gemaakt); Katholieke Stichting ter Bevordering van het Welzijnswerk (katholicisme leidt überhaupt niet tot enig welzijn); Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds (alleen Hij kan u leiden); Stichting Behoud Limburgs Landschap (zit te weinig vis); Stichting Homeopaten zonder Grenzen (homo’s, daar kunnen we niks mee op Urk).

Duurzame vis wordt duur betaald

Mooie koppen deze week weer. ‘Campagne moet taboe ouderenmishandeling doorbreken’. Helemaal mee eens. Die campagne moet er nodig komen, want er wordt nog veel te besmuikt gedaan over het feit dat bejaarden soms best een corrigerende peer of zeenzaaier mogen hebben. Bijvoorbeeld als ze in hun scootmobiel-roedels alle gangpaden van de Appie Heijn blokkeren of vieze luchten achterlaten in een museum bij een schilderij waar jij dan niet meer van kan genieten. Nog meer taboes? Ja hoor, duurzaam beleggen. De VBDO deed onderzoek naar wat wij al wisten: duurzaam beleggen wordt door de sector gemeden als de salmonellazalm van Foppen. VBDO-directeur Guiseppe van der Helm stortte door politieke correctheid bijna onder zijn eigen gewicht ineen: “Er blijft ruimte voor verbetering.” Ja, ruimte ter grootte van het Andromeda-stelsel. Filantropie en duurzaamheid: het blijft een fietsende vis (zalm?). En tot slot: vrijdag verschijnt weer de jaarlijkse bijlage van Trouw over de 50 beste goede doelen qua impact. Niet qua duurzaamheid dus, want dan haal je die 50 niet. In elk geval is deze bijlage in opgerolde vorm het middel bij uitstek om aan de Campagne ouderenmishandeling zin

In een nivelleren tuigje

Nivelleren is géén werkwoord. Overal waar genivelleerd wordt, stopt namelijk acuut al het werk. Wordt er veel genivelleerd in de filantropie? Er zijn wel verwoede pogingen. Herman Code Wijffels bijvoorbeeld, of het Centraal Bureau Fondsenderving: allebei grote nivelleerders. Die willen de salarissen couperen tot maximaal de liefdewerk oud papiernorm. Elk doel moet een Unox-worst worden in plaats van zo’n zelfgerookte jongen van de slager om de hoek. Waarom in hemelsnaam? Uit angst voor de donateurs! ‘Het’ zou aan de donateurs niet uit te leggen zijn. Maar dat is de kolder gekroond. Is er eindelijk een sector waar de biodiversiteit leidt tot vrijheid, levensvreugde en diepe vervulling, moet er weer geunoxt worden. Uit druipende angst voor het gevende proletariaat. In een land waar het ideaal van de middelmaat excelleert. Een ideaal dat is samengebald in premier Samsoms psychosexuele obsessie. Waarvoor een naam is: nivellatio. Dat is de obsessieve drang om de top van andersmans salaris af te pipetteren. En er, tijdens deze daad, een ander, met de voornaam Hans, hangend in een nivelleren tuigje, naar te laten kijken, die er steeds “het is feest!” bij roept. Onze lieve heer heeft vreemde kostgangers.

Hoorspelvreugd!

Heeft u afgelopen zaterdag geluisterd naar de aflevering van radio-onderzoeksprogramma Argos over ‘lookalikes’ in de goede doelenwereld? Nee? Doen! Top-amusement! Een aanrader! Smullen verzekerd! Volkstoneel met onvervalst gooi- en smijtwerk. En u zit eersterangs. Let in het eerste bedrijf op Joop! Oud-VFI-voorzitter Daalmeijer wordt door Argos als gretige getuige opgeroepen en schopt als een rancuneus Belgisch molenpaard zo majestueus naar achteren, dat de hoefafdrukken nog steeds diep in het voorhoofd van VFI-directeur Gosse Bosma staan. En als Joop! eenmaal goed op stoom is, richt hij het vizier ook en passant ook nog even op CBF-directeur Adri Kemps. Kemps wordt als ‘bureaucratische kromprater’ in het dierenrijk nog lager ingeschaald dan de skeletloze weekdieren. Het Argos-feest wordt gecompleteerd in bedrijf twee door mevrouw Vledder. Zij is directeur van de uiterst bedenkelijke lookalike ‘Stichting MS-Anders’ en gaat voor de VPRO-microfoon ouderwets helemaal uit haar plaat. Zo vermakelijk stupide gooit de als een viswijf krijsende Vledder haar eigen ruiten in, dat je je afvraagt hoe Stichting MS-Anders in godsnaam als een ‘lookalike’ kan worden bestempeld. De enige gelijkenis die Vledder en haar morsige consorten vertonen is die met Koot en Bie’s roemruchte zakkenvullers Jacobse & Van Es. Mocht dus de Stichting MS-Anders bij u aanbellen, dan kunt u gerust zeggen dat uw tuin al helemaal winterklaar is.

Supertrio

Wie is toch die Passie waarmee iedereen in de sector in bed schijnt te liggen? “Ik doe het alleen met Passie”, hoorde ik een zichtbaar seksueel uitgedoofde bestuurder na afloop van de Transparant Prijs zeggen. Ik ken Passie alleen als de treurigste helft van een bekend clownsduo, als verkleinwoord van een grensdocument en als Spel in Tegelen. In Den Haag weten ze ook niet wat dat woord betekent. Daarom willen ze de giftenaftrek voor goede doelen afschaffen en daar hebben ze natuurlijk volkómen gelijk in. Al die rijke kakkers die zo met passie geven, vullen ook heel gepassioneerd hun belastingformulier in: beetje voor het goede doel, beetje voor mij. Al die centendonateurs halen de geefdrempel natuurlijk niet en blijven fiscaal onbevredigd achter. Dat onze onaftrekbare democratie op wankelen staat en de filantropie als de laatste gorilla in de mist wordt afgeknald nu Den Haag deze riante miljonairsregeling op de helling zet, is…niet zo heel erg geloofwaardig. De protesten uit de sector missen misschien toch de door haar zelf gepredikte heilige drie-eenheid: Passie, Adriaan en Otenticiteit.

Cake op de wake

Ik neem met u de filantropische week nog even door. In het kader van zinloze onderzoeken dit keer: ‘Vrijwilligers leven langer dan mensen die geen vrijwilligerswerk doen’. Dat is nogal logisch. Mensen die geen vrijwilligerswerk doen, hebben minder tijd. En wie minder tijd heeft, gaat ook eerder dood dan mensen die meer tijd hebben. Eveneens zinloos en in de categorie ‘lange mensen moeten meer bukken dan korte’ is het PWC-onderzoek dat moet aantonen dat transparantie belangrijk is voor de donateur. Tja. Iedereen weet dat de gemiddelde donateur dit net zo interessant vindt als de lipbeharing van mijn Tante Jo. Sterker nog: spontaan liezenjeuk en aambeien krijgt van al die vuistdikke jaarverslagen. De enige partij die aantoonbaar voordeel heeft bij al die omgehakte bossen en deze politiek correcte transparantiemythe is…inderdaad de accountant. Zo houden we elkaar lekker van de straat en kunnen we elkaar facturen blijven sturen (die dan weer gecontroleerd moeten worden, enfin, u begrijpt waar ik heen wil). Dan is er nog een bijzondere séance voor fondsen die zich schijnen in te zetten voor de voortplanting. Komt allen naar het congres over gemeenschapsfondsen op 31 oktober. Ik zit op de eerste rij met een zak over mijn hoofd en een extra ondergoedje.

Inteeltregeling

De hele sector moet zo transparant worden als een Hans Anders-bril in het Glassex Museum. De hele sector? Nee, er is één klein Gallisch dorpje dat moedig weerstand biedt tegen de transparantiepolitie: de kerken. De kerken hoeven godzijdank niet transparant te zijn. De Belastingdienst hanteert een groepsbeschikking en vinkt in één keer de grootste fondsenwervende machine van Nederland af. Actie Kerkbalans is goed voor 380 miljoen euro per jaar, dus dat schiet met één handtekening gelijk lekker op. Het argument: kerken zijn geen stichtingen of verenigingen. En dan past het niet in de wet. Of zoiets. Sorry? Ja, nee, maar, want, dat zit zo volgens de overheid: “bij de nadere uitwerking van de transparantie op elektronische wijze, zal worden bezien op welke wijze de besteding van de middelen op een lager aggregatieniveau via een ingroeiregeling inzichtelijk kan worden gemaakt.” Dit zaaddodende proza bedenk je niet. Er heeft een ambtenaar aan de paddo’s gezeten of – waarschijnlijker – opdracht gekregen van Fransje Weekers om ter afschrikking een verbaal rookgordijn op te hangen over aggregaten en ingegroeide teennagels, zodat u en ik het domweg opgeven en afdruipen. Dít moet je kerken nageven: hoe holler de godshuizen, hoe effectiever de lobby. De Belastingdienst mag wikken, maar alleen Hij kan beschikken.

Keek op de Week

Even de filantropische week met u doornemen. Er komt horizontaal toezicht in de filantropie. Dat betekent dat alle ambtenaren van de Belastingdienst Unit Den Bosch belast met controle op ANBI’s nu helemaal languit op de vloer gaan liggen, met de vingers in hun oren. Met 3,4 fte toezicht houden op 65.000 ANBI’s? Dat is Bromsnor in een rolstoel afsturen op een drugskartel. Het is gekkenwerk, zeker als je weet dat zelfs woningcorporaties en gemeentes tegenwoordig ANBI kunnen zijn. En dan is er Warren Buffet. Die schat gaat 99% van zijn vermogen teruggeven aan de samenleving. Een geweldig gebaar, zeker als je weet dat Warrens resterende 1% altijd nog meer is dan het Bruto Nationaal Product van Griekenland. Dan is het gebaar van het gemiddelde Nederlandse huisgezin, dat 210 euro schenkt aan goede doelen, minstens zo vorstelijk. Tot slot is er een boek verschenen dat de lof zingt over friendraising. Als ik nou ergens een gloeiende teringhekel aan heb, dan is het wel aan vrienden die mij sociaal een arm op de rug draaien en mij geld aftroggelen voor een Linksdraaiend yoghurt-project, een Weggelopen apenhuis, een Zwerfezeltransplantatie- kliniek op Bali of een Bejaardendisco in Haren. Ik doe alleen aan friendraising als ze op de grond liggen. Die vrienden van mij. Kost niks.

No-taris!

Jarenlang hebben de goede doelen sidderend op hun knieën gelegen voor de notarissen. O god, wat waren die toch belangrijk om iets goeds na te laten aan het goede doel. Zonder notaris geen hemelrente. Maar de vrije marktwerking strooide zand in al die uurtje-factuurtje-fabriekjes. De notarissen die bleven doorsnurken kunnen intussen met de ingedutte makelaars, de romantische platenboeren, de analoge uitgevers en al die onmisbare intermediaire dienstverleners in de rij bij het GAK. Erfenisje naar het Astmafonds? Er hoeft echt niet zo heel veel te veranderen om die notaris als een tafelkleed onder het charitas-servies uit te trekken. Mark en Diederik kunnen dit tussen twee kroketten door regelen. Spoedwetje op een servet; aangenomen met 79 zetels, afhameren en lekker vroeg achter de appies met jus. En ja natuurlijk, ik zie dat priemende vingertje van de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie al: voor een Picasso met een luchtje, een vermolmd kasteel en vergeelde aandelen in De Eerste Nederlandsche Stoom Maatschappij moet je inderdaad even langs de niet snurkende notaris. Dat dan weer wel. Maar voor 9 van 10 giften met de warme hand die straks ijskoud is: standaardaktes op internet; downloaden, invullen en niets meer aan doen.

Toedelijoki

Het was een beroerde week voor enge sektes. Eindelijk kwam de Belastingdienst erachter dat de Scientology Kerk een wel erg opzichtige sluiproute gebruikte om schenkingsbelasting te ontlopen. De ‘Stichting Naar Een Betere Samenleving’ (Nabesa) - ‘Stichting Naar Een Hogere Bankrekening’ was net iets over the top – moest van de fiscus haar ANBI-status inleveren met terugwerkende kracht tot 2008. Knap, omdat de Dienst Den Bosch, verantwoordelijk voor het toezicht op 50.000 ANBI’s, bestaat uit 2,7 FTE, 0,3 Melkertbaan en wat weekendwerk voor Fransje Weekers. En dat terwijl de week al zo goed begon omdat de schepper zijn discipel Sun Myung Moon tot zich had geroepen. Minpuntje: daar had Hij dan wel 92 jaar mee getreuzeld, in welks tussentijd deze van oorsprong Noord-Koreaanse fantast “het onafgemaakte werk van Jezus” wilde voltooien. En dat deed door duizenden wildvreemden in de echt te verbinden tegen een vorstelijke vergoeding. Het bedrog, de stompzinnigheid en pornografische zelfverrijking kunnen we deze psychotische panda niet eens aanrekenen, maar zijn ‘moonies’ des te meer. De mensen willen klaarblijkelijk bedrogen worden en het verdient de maanmannetjes die hen vervolgens majestueus van hun centjes en illusies afhelpen. Zou het u verbazen als de Amerikanen een crackpot-mormoon als Mitt Romney kiezen tot hun president? Laat me ’s raden. Niet voorzeggen. Nee?

Pussy Riot

W.F. Hermans zei het al: het werkelijke leven is al zo ongelooflijk bizar, dat een realistische weergave ervan in de literatuur flink gedempt moet worden om te voorkomen dat zij volkomen ongeloofwaardig wordt. Vervang ‘leven’ door ‘filantropie’ en je hebt het plaatje te pakken. Voor het goede doel is alles geoorloofd. Dat Lance Armstrong nooit is gestopt met chemokuren en daardoor zeven Tour de Frances heeft gewonnen, heeft geen enkel negatief effect gehad op de inkomsten van zijn Livestrong-beweging. Sterker nog: de gele polsbandjes zijn niet aan te slepen. Ooit gedacht dat het respectabele Residentie Orkest voor het goede doel zou willen optreden samen met een Russische meidenpunkband, die zich tooit met de naam Het Opstandige Vagijn? Die onvermoed militante eigenschap van het vrouwelijk schaamdeel inspireerde Amerikaanse onderzoekers en een Nederlandse politicus tot opzienbarende conclusies. En nu blijken ook de vrouwen in Togo haar in te zetten om hun onvrede met de lokale politiek tot uitdrukking te brengen: geen sex totdat de president is opgestapt. Dat ziet er beroerd uit voor de president. Ideetje voor mevrouw Van der Staaij? Het is tenslotte voor een goed doel.

Rekentuig van de richel

Er is kritiek op het WNF. Dat mag. Van wie? Van de Groene Rekenkamer. De wat? De Groene Rekenkamer. Even googlen en dan kan de pret beginnen. De Rekenkamer die Groen is, communiceert via een onbedaarlijk amateuristisch gemacrameede website. De drijvende kracht achter de Groene Rekenkamer is de bekende freelance journalist Theo Richel – echt, ik verzin het niet - in wie wij terstond Kees van Kootens meestercreatie Cor van der Laak herkennen. En wel hierom. Theo is de luis in elke groene pels volgens zijn eigen org.website en de deskundoloog die in de kaartenbakjes van de Hilversumse redacties voorzien is van de opmerking: “als echt niemand anders wil”. Richels aanvalsstrategie bestaat feitelijk uit het spuien van een onnavolgbaar lange stroom paranoïde woordbagger in een dichtheid die binnen ons heelal nergens anders wordt aangetroffen dan in ’s mans reconstructies van de grote groene samenzwering. In de apocriefe diarree die Theo over ons uitstort is de verdeling tussen hoofd- en bijzaken een hinderlijk ordeningsprincipe en is de gangbare logica er een van een ernstig ontregelde wipkip. Een aanval op Greenpeace of het Caviabevrijdingsfront zou nog te begrijpen zijn, maar dat nou uitgerekend het WNF - de Realpolitiker onder de groene clubs – door Richels Rekenkamer wordt uitgemaakt voor laaienlichter? Met boterzachte aannames en rekenfouten die op geen enkele lagere school zouden leiden tot bevordering naar de tweede klas. Jammer dat ze er in Zeist op hebben gereageerd. Ze hadden Theo beter een zakjapanner kunnen sturen. Op groene stroom. Dat dan weer wel.

Erwin van Laethem los!

‘Essent levert’ is de even abrupte als zwakzinnige slagzin van deze energiereus. Wat levert Essent dan? Worst? Af? Wat op? U een kunstje? Het goede antwoord is: gezwatel van een straalbezopen conifeer. Het betreft hier Essent-opperhoofd Erwin van Laethem, die parmantig pleit voor een totaal bel-niet-aan-register. Essent heeft namelijk zo’n last van straatvechtende concurrenten, dat Van Laethem bij al zijn klanten het elektriek wil afsluiten. Het is wat drastisch, maar dan doet de voordeurbel het in elk geval niet volgens Essents grootste licht. Goedwillende belangstellenden zoals vrienden, familie en goede doelen vallen dus ook onder dit regime. ‘Collateral damage’, aldus de oorlogsretoriek van Essent. Het betreft hier een magistraal stukje potverwijtketelmuziek, want je moet wel lef hebben hoor! Na de liberalisering van de energiemarkt stuurde Essent hele touringcars met colporteurs de Nuon-achterlanden in om de consumenten de stuipen op het lijf te jagen. Als je twee vingers in een Nuon-stopcontact stopte, ging je gelijk dood en je nota’s werden rechtstreeks doorgestort in het Vitesse-riool. Een schande was het. En nu? Nu denkt Essent dat u dat allemaal al lang weer vergeten bent. Zoals u ook vergeten was hoe Albert Heijn vroeger wat minder op uw kleintjes lette en u bij de kassa feestelijk in het pak naaide. Terwijl u intussen vastgekit zit aan zo’n handig alles-ineen-contract – inclusief het tv-randdebielenpakket – gaat deze stroomboer uw deurbeleid bepalen? Ik dach toch van nie. Het zou fijn zijn als Van Laethem zijn kleine hersenen weer operatief terug laat zetten en alle Nederlanders iets levert wat op een welgemeend excuus lijkt.

Het Higgs-deeltje van de filantropie

Onze Amerikaanse vrienden hebben er traditiegetrouw een mooie term voor: 'slacktivism', een op voorhand onmogelijke combinatie van 'slacker' (neusvretende nietsnut) en 'activism'. Daarmee wordt ongeveer alles aan goedbedoelde ideetjes, proefballonnetjes en actietjes bedoeld die rond waaien op Smoelboek en andere social media. Mijn mailbox wordt ondergebaggerd met online petities tegen honger van armoedige mensen, tegen misbruik van onverdoofde krielkuikens en voor linksdraaiende yoghurt in schoolkantines. Verder met: lintjes à 10 euro tegen kinkhoest, armbandjes à 30 euro voor Tour de France-deelnemers met zaadbalkanker, speldjes tegen een oorlog ergens om iets, oproepen tot boycot van foute rechtse mensen, een verbod op het doorfokken van vechthamsters en vredesboodschappen aan vijandige buitenaardse bevolkingen. Waarom ‘slacktivism’ zo populair is, laat zich wel raden. Je kunt zonder een zweetdruppel met je iPad achteroverleunend de maatschappelijk betrokken gebraaien haan uithangen voor vrienden en familie. Echt problemen aanpakken? Ho maar. Het is de solidariteit van de digitale snelweg: die gaat zo snel voorbij dat je ‘m niet kunt meten. Zeg maar het Higgs-deeltje van de filantropie: het zou alles massa moeten geven, maar je merkt er toch niks van. ‘Slacktivism’ mag van mij met de snelheid van het licht op de vuilnisbelt van al die pseudo-betrokkenheid. Ik blijf erbij: ik heb meer respect voor mensen die zonder klagen een jaar lang incontinente bejaarden de Henri Dunant op- en afduwen dan al die slacktivisten bij elkaar.

Nummertjes maken

Ik krijg van mijn bank de laatste tijd opvallend veel dreigbrieven over de nieuwe IBANs. Dat zullen wel weer creditcardzwendelaars zijn die u in klukluktaal van uw dure euro’s af helpen: “Ik is die minister van finance van Togo en u een bizondere aanbieding gedoen word, want $120.000.0000 tijdelijk op uw rekening gestort hebbende gedoend was en u aanbetaling moet, dus klik deze url.” Dat werk. “Nee”, zei mijn broer Lloyd, “dat zijn die nieuwe lange rekeningnummers. Dat schijnt gemakkelijker te zijn.” Zulke evident interne tegenstrijdigheden hebben op mij hetzelfde effect als het heftig shaken van een nieuwe colafles. “Je kunt aan het nummer van alles aflezen. Zo wordt GIRO 555 voortaan IBAN NL05 5555 555 555 555 555 555 00. Reuze handig”, aldus de onverstoorbaar doorschuddende Lloyd. Maar het dopje komt los. “Handig, in godsnaam voor wie Lloyd? Wat denk je, dat ik straks met een creditcard ter grootte van een billboard op zak over straat moet omdat die kontbanken en eurofielen er dan dat hele nieuwe nummer op kwijt kunnen? Terwijl alle kredieten en betalingstermijnen worden ingekort, moet mijn blinde opoe bij de volgende tsunami een tientje overmaken naar een rekeningnummer ter grootte van het begrotingstekort van de VS?” “Jij bent tegen Europa”, concludeerde Lloyd. “Jij bent eigenlijk net als Geert Wilders: eigen rekeningnummer eerst. De IBAN is gewoon de nieuwe moslim.” Lloyd mag intussen weer vast voedsel. En ik? “I ban. Yes, as long as I can.”

Maakbaar is breekbaar

Goed nieuws voor iedereen met een goede doelenlot. Stap ermee vanuit de sigarenboer direct naar de rechter en vertel dat je dacht dat het een gegarandeerde prijs was. Grote kans dat de man in zwart je 100% gelijk geeft. Op stupiditeit staat namelijk een steeds grotere premie in dit land. Net als in claim-walhalla VS staat tegenwoordig op magnetrons en wasmachines dat je er niet je kleuter of hamster in moet stoppen; op staafmixers dat ze niet voor inwendig gebruik zijn en op lawinepijlen dat je ze beter niet op het toilet kunt afsteken. Op consultatiebureaus moeten wijkverpleegsters tegenwoordig uitleggen dat er op kinderen geen levenslange garantie zit. Voor sommige kinderen, zoals die twee etters van mijn broer Lloyd, is dat trouwens erg goed nieuws. De illusie van de maakbare samenleving van de PvdA toen die nog een ideologie had, is klaarblijkelijk zo aantrekkelijk, dat zij in 2012 nog nauwelijks aan glans verloren heeft. Ook in de charitas moet alles maakbaar zijn. In het land van Goed Doen huppelen kinderen zonder vieze vliegies weldoorvoed door grazige weiden; knuffelen Japanse walvisjagers bultrugjongen; schalt de lach door elke fris geverfde sloppenwijk en behoren tsunami's binnenkort door een vinding van Wubbo Ockels geheel tot het verleden. De werkelijkheid is domweg te rauw voor de kinderen van de welfare state, maar de maakbaarheid van hun samenleving is net zo broos en breekbaar als een scharrelei voor een aanstormende Scania Fabis-truck met oplegger.

Bijltjesdag

Na de oorlog blijkt iedereen in het verzet te hebben gezeten. Toch was 68 procent van het CDA-congres vorig jaar vóór samenwerking met de PVV. “Ja, maar die kun je niet zomaar wegzetten”, vond Henk Bleeker in Pauw & Witteman afgelopen dinsdag. O yes you can Henk! Dat wegzetten laten we doen door Ab Klink, Hannie van Leeuwen en Mauro. Bleeker gaat als eerste op de strontkar. Kijken of zijn jonge scharrel ‘m dan nog steeds zo lekker vindt ruiken. En dan Camiel Eurlings met zijn trillende lipje erbij. Camiel probeerde via de KLM te vluchten, maar hij is er gloeiend bij. En dan natuurlijk Ben Knapen. Ben heeft ook vre-se-lijk geleden onder de PVV! We moesten eens weten zeg. Net als Liesbeth Spies: ook al zo’n ernstig getraumatiseerd slachtoffer van de PVV. Liesbeth wil dan wel een boerka om, want anders wordt ze herkend op die kar. Liesbeths handje kan worden vastgehouden (of nee, dat mag niet met een boerka om) door de Houdini’s, een act van de heren Van Haersma en Buma. De enige geheelonthouders op het Binnenhof die accentloos met dubbele tong spreken. En nou we toch bezig zijn. Al die verzetshelden mogen worden aangevuld met de critici van Halbe Zijlstra die nu opeens vinden dat de cultuurvernietiging ook “positieve effecten” heeft. De watjes, knikknietjes en farizeeërs die eerst te hoop liepen tegen de cultuurslager en nu opeens zijn karbonaadjes zo zalig vinden. Het wordt dus nog een hele optocht van spijtoptanten, die hun strontkar graag weer ruim op tijd in de schuur hebben voor 12 september. Nieuwe ronde, nieuwe verzetshelden.

De Verefteling van Nederland

Antonio Manfredi, directeur van het museum voor hedendaagse kunst van Casoria bij Napels, is vorige week uit protest over de cultuurbezuinigingen begonnen met het verbranden van zijn kunstwerken. Hij volgt daarmee het voorbeeld van kapitein Schettino, die eerder dit jaar begon met de vernietiging van de Italiaanse Cruiseship-vloot door de Costa Concordia extreem slordig op de kust te parkeren. Deze Italiaanse trend van culturele zelfdestructie is intussen ook overgewaaid naar Nederland. De oprichting van het Blockbusterfonds door Joop van den Ende, gericht op culturele massa-attracties, betekent de definitieve Verefteling van onze cultuur. Musea voor urgente kunst worden gesloten en balletdansers worden omgeschoold plantsoenarbeiders. En u? U wordt verzocht binnenkort aan te sluiten bij een rij van zes miljoen lekkende Terlenka-bejaarden die zich willen vergapen aan het complete aquarel-oeuvre van Toon Hermans of de kleiknutsels van Bonnie St. Clair uit haar sherry-periode. Ons wachten gruwelen als ‘De wachttijd voor het grote Punnik Retrospectief van Linda de Mol bedraagt slechts vier dagen’. Nederland wordt één groot Kaatsheuvel met als hoofdattractie een mechanisch pratende Hollebolle Gijs. Zijn tekst? “Cultuur hier! Cultuur hier!”

Over brandend zand en liezenjeuk

Zaterdag geluisterd naar Argos? Wereld Kanker Onderzoek Fonds werd daar in 45 minuten luidruchtig aan het kruis genageld met behulp van maar liefst 5 anonieme klokkenluiders. De Amerikaanse oprichters zouden onder de ogen van een snurkend CBF een wereldwijd zelfsverrijkings-marketingvehikel in het leven hebben geroepen. Wat doe je in zo’n geval? Nadia Ameyah van WKOF was ervoor naar de VPRO-studio gekomen en kan wat mij betreft nu al de boeken in als het hoogtepunt in de cursus ‘Jezelf in de voet schieten. Een stappenplan voor geplande zelfmutilatie met een bazooka’. Nadia deed wat Mohammed Saïd al-Sahaf deed als minister van Informatie in Irak. Terwijl achter diens rug een bommentapijtje werd gelegd door Amerikaanse fighter jets, beweerde Mohammed met droge ogen dat alles helemaal onder controle was. Deze tactiek van categorische ontkenning hielp noch het huisstrijkje op de Titanic in 1912, noch premier Colijn vlak voor de inval van de Teutoonse horden in mei ’40, noch de honderdduizend Oranjemalloten bij de huldiging van die finale-loosers in 2010. Blote ontkenning maakt het zaakje alleen maar schrijnender, zoals zand in je zwembroek na een dag aan zee. Met Stichting Wereld Kanker Vereniging Onderzoek Fonds gaat het intussen misschien nog wel goed komen. Sinds zaterdag balanceert de organisatie weliswaar op 1 voet, maar met de kop diep in het zand is het zaakje weer aardig stabiel.

Regels zijn egels: Help Henk!

Ik heb al eens vaker gezegd: hoofdredacteur Venema kleurt zijn opinies altijd iets te tuttig binnen de lijntjes. Alleen met gepast geweld neem je een ezel. Neem nou deze week het geval-Kamp. Altijd een fan van geweest, van liberale Henk. Kwam je aan Henk, dan kwam je aan Mijn Kamp! Maar Tefal-Henk hapert. Hij moet een ongerijmdheid ter grootte van de Grand Canyon dichtlullen: illegale jongeren moeten wel onderwijs krijgen, maar mogen geen stage lopen. Het eerste valt onder de Universele Rechten van de Mens, het tweede onder onze minister van Sociale Zaken. Hoe krijgen we Henk uit de Kramp? Door consequent te zijn. Vanaf nu gelden voor Henk de volgende 10 regels-zijn-regels: 1.Henk mag wel een vliegticket kopen, maar alleen passagiers uitzwaaien op Pier 7; 2.Henk mag wel in de bibliotheek, maar niet lezen; 3.Henk mag wel naar de dokter, maar alleen in de wachtkamer; 4.Henk mag bij de slager wel een nummertje trekken, maar komt nooit aan de beurt; 5.Henk mag wel moppen vertellen, maar niet de clou; 6.Henk mag wel wat bestellen bij de Chinees, maar het nooit afhalen; 7.Henk mag wel een auto kopen, maar ‘m alleen duwen; 8.Henk mag met zijn kinderen wel naar Kaatsheuvel, maar niet naar de Efteling; 9.Henk mag wel naar het toilet, maar alleen voor kleine boodschappen; 10.Henk mag wel naar de kerk, maar moet vlak voor het hoogtepunt altijd aan verkeersongelukken met ernstig letsel denken. Geef het een weekje. Denk dat Henk het dan wel begrijpt.

Grotenhuis is heel fout bezig

Ik ben pislink op René Grotenhuis. De Cordaid-directeur heeft ons nu iets geflikt zeg. Jullie weten dat bij het pimpampetten in het Catshuis een miljardje van OS wordt afgeroomd. En wat doet die Grotenhuis? Die heeft lef. Die belt eerst Bill Gates en dicteert de rijkste en machtigste man ter aarde een brief op poten aan Wilders. En dan – Grotenhuis, wat ben jij fout bezig - doet hij hetzelfde met een hele stoet aan CDA-prominenten. Gelukkig functioneert de onafhankelijke pers in ons land. De Telegraaf onthulde die geniepige kuiperij van Grotenhuis. Keihard, maar eerlijk. Want beïnvloeding van onze volksvertegenwoordigers via de pers, dat is niet zoals we het in onze democratie geregeld hebben. Dus. Nou ja, in principe dan. Er zijn uitzonderingen voor De Telegraaf. Voor de autolobby bijvoorbeeld. Ok, maar behalve de autolobby… En de werkgeverslobby! Ja ja, die ook. Dus behalve de auto- en werkgeverslobby… En de antilinksekerkhobbylobby! Vanzelfsprekend, maar behalve de auto-, werkgevers- en antilinksekerkhobylobby… En de Cruyff-, wapenindustrie-, anti-euro-, anti-groen-, anti-PvdA en anti-Occupy-lobby. Zeker. Maar los daarvan, wat heeft Grotenhuis ooit voor ons eigen land gedaan met onze belastingcenten? Goed dat dit soort types kort gehouden worden in dit op drie na gelukkigste land ter wereld.

Hij is weer fiijn

De week werd gedomineerd door faits divers in buiten- en binnenland. Zo eisten de leden van de Kazachse schietploeg in Koeweit-Stad excuses wegens geschutter met hun volkslied. De organisatie had de verkeerde nationale hymne van het internet gehaald. De muziek was afkomstig uit de film Borat, het Kazachse alter ego van de Britse komiek Sacha Baron Cohen. In die rolprent worden de inwoners van de voormalige Russische deelrepubliek geroemd om hun overstelpende mestproductie en eersteklas kwaliteit hoeren. En verder werd bekend dat de Week van het Testament luister zal worden bijgezet door Aart Staartjes en Willeke Alberti. Uit onderzoek blijkt dat 73 procent van de Nederlanders denkt dat deze beide BN’ers reeds zijn overleden en dit zou het ‘geven met de koude hand’ aan goede doelen moeten bevorderen. En tot slot de nieuwe campagne van De Zonnebloem, waarin niet langer de meestentijds onverstaanbare volkszanger Danny de Munk te zien is maar uitsluitend weeïg in de camera kijkende duo’s. De Munk is door De Zonnebloem ambassadeur af sinds hij bij opnames van de laatste tv-spot bewust enkele te luid mekkerende berolstoelde bejaarden van de Henri Dunant zou hebben afgereden. Het voorspelbare commentaar van Danny: “krijg toch allemaal de klere”. En dat was goed te verstaan. Dat dan weer wel.

R.I.P.

Nood breekt wet en deugd. Natuurorganisaties moeten op zoek naar andere geldbronnen, nu landbouwstaatssecretaris Bleker de kraan heeft dichtgesoldeerd. Wat te denken van ‘natuurbegraafplaatsen’: honderd graven op een hectare levert al gauw anderhalve ton per hectare op. Briljant. Hij zal aanvankelijk wel tegenstribbelen, maar misschien kunnen we de staatssecretaris een jaartje laten proefliggen op de Hoge Veluwe? Zijn vriendinnetje mag er gratis naast. Of beter nog: zet die Bleker en zijn bijslaap rechtstandig in de grond, dan passen er meer in een hectare. Andere ideetjes om stevig te verdienen aan groen: alle kustbewoners belasting laten betalen voor eb en vloed (zonsopgang tot 2015 fiscaal vrijgesteld). Ook doen: boventallige ambtenaren laten composteren. Kansrijk: ecoducten verhuren aan trigger happy hobbyjagers. Rottumerplaat en Ameland: kunnen door Van der Valk vrij eenvoudig tot themapark omgebouwd worden. En last but not least: de Hedwigespolder tot aan Brussel onder water zetten en op kosten van de Belgen weer leegpompen. Zo worden natuurbeschermers projectontwikkelaars. En Nederland wordt één grote, slechts door vijfbaanssnelwegen doorsneden, begraafplaats. Dat kan alleen in een land waar een dode burger meer oplevert dan een levende staatssecretaris kan bezuinigen. DE BLEKERSTRAAT Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een begraafplaats, ter grootte van een land, Een heuvel met wat zerken ertegen.

The Entrepreneur Formerly Known As Artist

Halbe heeft geen geld meer en nu moet het orkest ‘cultureel ondernemer’ worden. Ook de beeldhouwer moet cultureel ondernemer worden. En de ballerina’s? Die ook! En de toneelspelers moeten ook cultureel gaan ondernemen. Het is feest! We gaan helemaal niet bezuinigen, we gaan allemaal cultureel ondernemen! Hoera! Net als vroeger! Vroeger was elke kunstenaar cultureel ondernemer en toen hoorde je ze toch ook niet janken? Toch? Nou. Nou. Om eerlijk te zijn. Eigenlijk wel een beetje dus. Neem Rembrandt. Van Rijn was een uitermate beroerde culturele ondernemer. Misschien wel de beroerdste van allemaal. Liet de hele santenkraam failliet gaan. De bakker, de groenteboer en de waard: kregen allemaal hun centjes niet. Kon Rembrandt een houtje schilderen? Dacht het toch wel. Wat was er gebeurd als Rembrandt zijn leven lang een echte mecenas had gehad? Nou, dan had het Rijksmuseum er waarschijnlijk nog een vleugeltje bij moeten bouwen. Kunst & ondernemen is een warme drol die als feestgebak wordt geserveerd door kooplui en dominees die u morgen fluitend belasting laten betalen voor het opgaan van de zon. Cultuur als luxe. Het is een keuze, maar niet de mijne. Ik betaal liever mee aan een handophoudende, rondhoererende, ongewassen, zakverterende, spilzuchtige, onmogelijke maar briljant schilderende Rembrandt, dan aan de uitkering van Halbes nieuwe legioen culturele ondernemers.

Doutzen of het Groot Insectenboek

Verschillende nieuwsmedia waaronder Editie NL maakten hun kijkers wijs dat het Nederlandse topmodel Doutzen Kroes poedelnaakt te zien was in een promotiefilmpje van het Wereld Natuur Fonds. Toen WNF het filmpje op zijn website plaatste, smolten alle webservers en zat het hoofdkantoor in Zeist twee dagen zonder groene stroom. Miljoenen natuurliefhebbers dropen teleurgesteld af toen het een promotiestunt bleek. Duh. Dit roept de vraag op wie nu het meest hypocriet is: al die mannen die even naar boven moesten om op de pc te checken of de donatie naar WNF wel in orde was (“Schat ik ben zo terug, zet jij vast koffie”) of het WNF zelf. Met gewillige bonobo’s die zich compleet laten uitwonen; chimpansees die neuspeuterend drie uur non-stop het hele erge doen of ongegeneerd gangbangende dwergpinguïns heeft deze natuurorganisatie geen enkele moeite. Of een bizon met een opgewonden mannelijkheid waar een volwassen gorilla aan kan turnen in 3D? Geen krimp. Zet er een zalvende EO-commentaarstem onder en het is ‘natuur’. Maar als Kroes een keer uit de bloes moet voor het goede doel – en is dat nou te veel gevraagd voor een stervende planeet?- laten ze het in Zeist ernstig afweten. Des te kwalijker omdat Kroes het enige supermodel is dat niet sprekend lijkt op een Holocaustslachtoffer. Of een wandelende tak. En ja, die aflevering hadden we al gezien.

Witte doek-filantropie

Afrika is ‘hot’ bij filmsterren, schrijft het Amerikaanse nieuwsmagazine Mother Jones. De redactie van het blad stelde een kaart samen waarop te zien is hoe de beroemdheden Afrika onderling verdeeld hebben en hoe de sterren hun sporen hebben getrokken op het Afrikaanse continent. Zo voerden Oprah en Madonna een bloedige strijd om Zuid-Afrika. Beiden wilden de kindersterfte of zoiets in dat land terugdringen, maar geraakten in een ouderwetse catfight waarin twee weeskinderen geplet werden en het leven lieten. Uiteindelijk kocht Oprah het gehele land van de ANC en annexeerde Madonna fluks Malawi. Daar had echter Ben Affleck lucht van gekregen. Een woeste stofwolkrace tussen twee konvooien Landrovers naar de hoofdstad Lilongwe voerde dwars door drie vluchtelingenkampen, een door Zeta Jones illegaal gestichte kinderspeelplaats en het pas geopende streekziekenhuis van drie nonnen uit Sint Oedenrode. Commentaar Affleck op de aldus ontstane verkeersgenocide: “Stond niet op de TomTom. Dus.” Voor de Sahel-landen hebben zich nog geen gegadigden gemeld. Angelina Jolie voorziet ernstige problemen met haar huid; Leonardo di Caprio vindt dat er te weinig betaalzenders zijn; Jim Carrey houdt alleen van landen met opgewekte mensen; Cameron Diaz vindt het gebrek aan water een te groot nadeel en Jennifer Aniston verklaarde zich in deze contreien al gauw “te dik” te vinden. Intussen groeit lokaal het verzet tegen de filmsterrenfilantropie. De populairste Hollywood-productie op het continent? Out of Africa!

Ons geld gala (2)

Nog 1x dat gala, en dan hou ik d'r over op. Het moet nog uitgewerkt worden, maar dit is het plan dat ik heb ingediend bij Jan Kees de Jager als ‘droomproject': Alle door de Nederlandse overheid gesubsidieerde non profits, waaronder vrijwel de gehele filantropiesector, worden verzocht om op 1 juni hun bestuursvoorzitter af te vaardigen. De 47.328 voorzitters uit onderwijs, cultuur, zorg, welzijn en charitas worden verwacht in de aan elkaar geschakelde Beatrix-, Irene- en Margriethallen. Tijdens een wervelende, drie weken durend, door het gehele kabinet gepresenteerd ‘Ons Geld Gala', mogen alle organisaties één voor één een gesloten blauwe envelop onder hun stoel openen. Daarna dient ‘s lands grootste donateur, de Nederlandse belastingbetaler, publiekelijk te worden bedankt. De voorzitters dienen daartoe op de knieën te gaan voor een vijftien meter hoge beeldengroep van een modaal huisgezin, bestaande uit een huisvrouw met een halfvolle Aldi-boodschappentas, twee buitengemeen ongeïnteresseerd kijkende kutkinderen, een onbestemde man met een nepleren aktetas en een schurftige teckel. De show zal worden geproduceerd door het Voice of Holland-team. De financiering is zo goed als rond. Ik verwacht elk moment dat mijn subsidie-aanvraag wordt goedgekeurd.

Lekker gek geld gala

The devil is in the details. Bovenaan de top 50 van Amerikaanse grootgevers in 2011 staat Margaret A. Cargill, die door de Chronicle of Philanthropy wordt omschreven als "een mediaschuwe erfgename die zes miljard dollar stak in twee fondsen ter ondersteuning van kunst, milieu, rampenbestrijding en andere doelen." Feest en voedsel mijner verbeelding! Daar staat ze: Margareth Anne, een weduwe met een licht spraakgebrek, tikkie rechts in het autisme-spectrum, met een onwelriekende, valse Yorkshire terriër trouw aan haar zijde. Tot haar klotsende oksels in het biologische wapenhandelfortuin van meneer Cargill. Samen met haar notaris houdt Margareth Anne een Goed Geld Gala, waarbij de Postcodeloterij verbleekt tot een dorpsbingo met een Tefal wafelijzer als hoofdprijs. De hand van de notaris trilt. "Schrijf maar op", zegt mevrouw Margareth A. Cargill aanzienlijk mediaschuwer dan de Postcodeloterij: "Een miljard naar de kunst-, milieu- en rampenbestrijding. En de rest naar... naar andere doelen." En zo schaatst Margareth Anne in één klap over het wetenschappelijke windwak van een supertrio Amerikaanse economen: die komen met academisch ‘bewijs' dat mensen aan goede doelen louter onder sociale druk geven en niet uit puur altruïsme. Het liefst duwen we de collectant door de takkenshredder, maar dat geeft te veel gedoe, beweren de economen. Stierenstront dus. Margareth Anne bewijst dat niet alleen sociale druk een belangrijk geefmotief is, maar ook elke vorm onbaatzuchtige ontoerekeningsvatbaarheid.

M*****F******S**of a B*****

Staatssecretaris Ben Knapen heeft de ngo's in ontwikkelingswerk opgeroepen na te denken over hun toekomst. Dat is als een boer die zijn megastal betreedt met de vraag wat zijn kalkoenen willen eten met kerstmis. René Grotenhuis, Jan Gruiters, Farah Karimi, Marinus Verweij, Allert van den Ham, Reinier van Hoffen, Frank van der Linde, Remco Berkhout en al die anderen die de afgelopen weken oprecht hun best hebben gedaan om hun visie met de staatssecretaris te delen kregen vorige week vrijdagmiddag rond borreltijd repliek in een zogenoemd ‘non-paper'. Zelden is de naam van een document zo treffend gevonden als voor het in elkaar gejaste judasvodje waarin Knapen geen ‘geharnaste mening' verkondigt, maar ‘vragen stelt'. Lieverds in de OS, dat is Haagse lingo voor: you're all gonna die! Zo is volgens Knapen het stelsel van Medefinanciering (MFS) vanaf 2015 ‘niet meer vanzelfsprekend'. Het is Ben Schettino's zeemansgroet aan de sector, vlak voordat het MFS-schip een total lossje maakt op de rotsen van het populistische electoraat. Internationale solidariteit is een overstekend donskuiken voor een aanstormende divisie Leopardtanks. Bange middenstanders vinden dat kinderen met vieze vliegies intussen d'r eigen maar moeten helpen. Wij hebben het hier ook niet gemakkelijk nu het biologische maanzaadbrood door de monsterlijke poolwinter zeker een uur later pas verkrijgbaar is. Here Jezus Op Een Racefiets, wat een non issues, non papers en vooral: non valeurs.

De 10% regeling

Hoe kun je mensen vrijwillig dwingen om meer aan het goede doel te geven? Onze Engelse vrienden weten er wel raad mee. Nu daar het Erfrecht toch op de schop moet, ligt er een voorstel om van nalatenschappen vanaf 325.000 Pond minstens 10% naar het goede doel te laten vloeien. Het grootste goede doel, de Engelse Belastingdienst, wordt wijselijk niet genoemd door Cameron, die dit ideetje ook met Rutte deelde. Geruchten in Den Haag willen dat ook hier de 10%-regeling aanstaande is. Met een Dutch Twist: er komt in onze egalitaire moerasdelta geen ondergrens (iedereen moet 10% dokken) en een speciale Commissie gaat bepalen welk goed doel beneficiant van uw erfenis wordt. Dus als uw kettingrokende ouders hun laatste rokertje hebben opgestoken, zal de kinderen het volgende gebeuren: eerst komt Belastingdienst ruim de helft van de nalatenschap in een vrachtwagen duwen; vervolgens wijst een Commissie o.l.v. Rijdende Rechter mr. Frank Visser 10% van de erfenis waarschijnlijk toe aan KWF, Long Fonds of de Philip Morris Foundation. Over deze beslissing kan niet worden gecorrespondeerd en bij een negatief vermogen moeten de kinderen de immer opeisbare 10% zelf bij elkaar collecteren. Aan het systeem van toewijzing moet echter nog wel gesleuteld worden, zo liet een kleine pilot in Amsterdam deze zomer zien. In alle honderd gevallen zag de Commissie zich genoodzaakt de 10% toe te wijzen aan de Bond tegen het Vloeken.

Overmoed, wanbeleid en trouw

Wie zeurt, krijgt een beurt. Willem Schoonen van Trouw vindt dat de sector niet zo moet zeiken over zijn ranglijst van beste goede doelen. Dat is een teken van zwakte, zegt Willem. Het gaat erom de discussie te entameren en de boel open te gooien. Je moet ook door zijn ranglijst heen kunnen kijken. Nou Willem, dat kunnen we. Die ranglijst is zo dun dat-ie onder de douche heen en weer moet springen om nat te worden. De uitkomsten van de laatste Noord-Koreaanse verkiezingen acht ik significant betrouwbaarder dan deze methodologische keutel, die zonder noemenswaardige tussenkomst van de onderzoekers door de goede doelen zelf rechtstreeks is doorgestort in de Trouwpot als een deugdgeurend roosje. En mensen, denk niet dat ik de goede doelen ergens van beschuldig. O nee, maar wie in een penitentiaire inrichting gaat vragen wie er eigenlijk allemaal terecht zitten, ziet de misdaadcijfers opeens zakken als de oude onderbroek van mijn tante Jo. Data moet je onafhankelijk dubbelchecken om Diederik Stapeltjes voor te zijn. En om te voorkomen dat een krant er de mallotigste ranglijstjes van brouwt, waarop je vervolgens geen kritiek mag hebben. Sorry Willem: beroerd meten is beroerd weten. Volgende week mijn ranglijstje van beste kranten in Nederland. Het is een N=1 onderzoek geworden, dus uiterst betrouwbaar.

To be or to anbi (again)

Zo ben je Happy Feet, zo ben je Happy Meal. Joop, ik zal je missen.
En dan: de nieuwe Geefwet. Het is mij weer niet gelukt om schenken aan SBBI's fiscaal vrijgesteld te krijgen. Wat is een SBBI? Een Sociaal Belang Behartigende Instelling. Dat is wat anders dan een Algemeen Nut Beogende instelling. Een Sociaal Belang is bijvoorbeeld de speeltuinvereniging Oostzaan waarvan ik geroyeerd penningmeester ben. Of SV Kadoelen, de voetbalvereniging waar ik een terreinverbod heb. Een Algemeen Belang is bijvoorbeeld de MaagLeverDarmStichting, waarvoor ik niet meer mag collecteren sinds ik de Darmdialogen introduceerde als fondswervende deur-tot-deur-techniek. Voor de Belastingdienst zijn ingewanden dus een algemeen belang, maar de schommels van Oostzaan niet. Kijk, dat intrigeert mij nou. Er zitten bij de Afdeling Den Bosch dus ambtenaren die bepalen wát in wélk belang is. Padvinders, scouts, zaalhandballers en trombonisten gaan op de stapel toedeliejokie, omdat ze wel heel sociaal maar net niet algemeen genoeg bezig zijn. En dat is natuurlijk krom, want als er nou één groep is die het algemeen belang dient, dan zijn het de scouts wel. Die helpen u altijd naar de overkant, of u nu een darmaandoening heeft of niet.