Roze bril

Als u gedacht had dat ik deze week dat arme Pink Ribbon nog even een zetje zou geven, dan klopt dat. Hoe vergankelijk is roem? Gisteren hip, vandaag hop. In de kliko welteverstaan. Pink Ribbon is de goede doelenkikker die langzaam is gaargekookt in haar eigen juichende marketingsucces. Die dampende wolk van positivisme heeft een opstandingskerk gecreëerd van blije, als kakkerlakken rondspringende positivo's die borstkanker voorstellen als een onbeduidend schrammetje waarvoor roze pleisters afdoende zijn. De Pink-zendelingen maken van borstkanker een onvergetelijke knalfuif die niet bedorven mag worden door de rauwe werkelijkheid van pijn, doodsangst en onweerlegbare mortaliteit die met geen roze stofzuiger valt te kloppen, te vegen of weg te zuigen. Ziehier wat er gebeurt als het goede doel en de middelen een spagaat vertonen die door geen enkel kruis gedragen kan worden. Dan heeft de roze keizer opeens geen kleren meer aan. Zeker niet als het communicatiewonder Quinty Trustfull naar voren wordt geschoven. Er zijn Barbies met een grotere frontale kwab dan deze ambassadrice, die als kern van haar verweer tegen de kritiek van Nieuwsuur het volgende in stelling brengt: "Tis niet waar!" Dezelfde verbluffende stompzinnigheid die Pink Ribbon heeft grootgemaakt, dreigt haar nu te gronde te richten. En dat is doodzonde. Want geen enkel goed doel is groter dan de strijd tegen kanker. Bij de diagnose waarvan u waarschijnlijk liever een KWF-arts aan uw bed ziet verschijnen dan een Pink-marketeer die vraagt of u al een roze licht aan het eind van de tunnel ziet.