“Tja, als het vertrouwen weg is, dan valt een bank om”, judaste Nout Wellink deze week met het complete boteroverschot van de EEG op het hoofd.Hoeveel goede doelendirecteuren zouden toen gedacht hebben: zo snel kan het met ons ook gaan? Wij: koningen, keizers, admiralen van het publieksvertrouwen. Een frauderende controller, een graaiende collectant, een lekkende medewerker... Voor je het weet, hollen al die donateurs naar hun pc om hun machting voor automatisch incasso in te trekken.
Maar in het land van goed doen, is het gras bij de buurman altijd bruiner. Uit PWC-onderzoek bleek dat directeuren denken dat het moeilijker en zwaarder gaat worden.
Bij de collega’s.........wel te verstaan.
Need I say more?
Posts
