dinsdag 19 april 2011

Geloven in Nederland


Ik hou van Theo, maar met "Geven in Nederland" is het nou mooi geweest. Dit tweejaarlijkse onderzoek naar geefgedrag van Nederlanders is zó eng voorspelbaar geworden, dat zelfs naar het uitkomen van de nieuwe telefoongids van Scheemda met meer spanning wordt uitgekeken. Maar het is veel erger. "Geven in Nederland" is helemaal geen stevig longitudinaal wetenschappelijk onderzoek. Het is een academisch zandgebakje dat verkrummelt onder de lichtste toets der methodologie. GIN drijft op zand en extrapoleert net zo genuanceerd als een kudde parende rinocerossen in een aardewerkmuseum. Zo heeft GIN geen idee van schenkingen via de notaris. Ech nie. Of het aantal vermogensfondsen. Not a clue. Een dronken aarbei zegt zinniger dingen, maar de academische aannames gaan er elke keer in als gods woord in een ouderling. Dat Nederlanders al decennia lang jaarlijks ongeveer 4 miljard euro afstorten voor het goeie doel, is het best bewaarde geheim van de sector. Tweejaarlijks applaudisseert iedereen voor een filantropische keizer, die keihard in zijn blote lus staat. En zo bezien is "vertrouwen" inderdaad ons kroonjuweel. Maar dan graag met de academische toevoeging "dubbelblind".