Direct demagogue

Straatberoving blijft de beste wervingsmethode. Die conclusie trekken wij na lezing van het gesprekje met Streetwise-directeur Kees Jan Heijdra in dit Journaal. Die gaat pal voor zijn straatwervers staan en verdedigt ‘direct dialogue’ als een profijtelijke en eerzame vorm van fondsenwerving. Dapper, begrijpelijk, maar net zo kansloos als de persvoorlichter van de Fyra. Die in Italië tussen twee lunchpauzes aan elkaar gelaste Fiat Panda’s zijn ons feestelijk aangesmeerd als hogesnelheidstrein, maar dat is niet langer vol te houden als slechts enkele onderdelen op de eindbestemming aankomen. Zo ook de ‘direct dialogue’. Direct? Zekers! Dialoog? Dacchut nie. Het gaat hier om eenrichtingsverkeer vertrokken vanaf Station Schuldbesef met eindbestemming Station Maandelijkse Afschrijving. Welk antwoord is er immers mogelijk op een in de publieke ruimte luidkeels gestelde vraag als: “En u laat dus toe dat deze blinde circusberen dagelijks worden gefolterd met hete ijzeren stangen?” Als het plaatje van de toegetakelde circusbeer aan uw dochtertje van tien wordt getoond door de dienstdoende werkstudent, klapt de val hoorbaar dicht. Bedenktijd is er niet, want “hoe langer u nu wacht, hoe meer slurfjes van jonge olifantjes worden afgesneden door misbruikte kindsoldaten in het laatste stukje Afrika dat Marco Borsato nog niet heeft kunnen bezoeken wegens zijn drukke tourschema.” En daar sta je dan met je volle boodschappentas en een intussen hysterisch krijsend kind. Dan teken je bij het kruisje. De echte dialoog volgt. Als je thuis bent en aan je vrouw vertelt wat er gebeurd is.