Schuringaleaks

Beste mensen, vanuit mijn atoomkelder onder de speeltuinvereniging Oostzaan in Amsterdam-Noord ik ga vanaf volgende week tot eind 2011 elke week documenten openbaar maken die een heel nieuw licht laten schijnen op de filantropiesector in Nederland. Het zijn vertrouwelijke stukken van fondsen, koepels en toezichthouders. Hierbij alvast een voorproefje. 1.Joop Daalmeijer blijkt per abuis voorzitter van de VFI te zijn geworden. Hij was gevraagd als praeses bij de vereniging voor In Vitro Fertilisatie (IVF). De fout werd pas vorige maand door beide partijen opgemerkt; 2.In ISF-gespreksnotities van de onderhandelingen met het CBF over één keurmerk wordt CBF-directeur Adri Kemps omschreven als "een raspennelikker met het inlevingsvermogen van een amoebe en de wendbaarheid van een gewapend betonnen brugpijler"; 3. In CBF-notities van de dezelfde onderhandelingen worden Peter Helmer en Bart Hartman gekarakteriseerd als "een egotrippend twee-eiig komische duo-act met een tot zelfbevrediging neigende megalomanie". Wordt vervolgd.

Verboden woorden voor 2011

Het is weer december mensen, dus tijd voor de lijstjes. Laten we dit keer beginnen met de Verboden Woordenlijst in de Nederlandse Filantropie vanaf 2011. 1. Impact (toch niet te meten & waait vanzelf over); 2. Alles met "keurmerk" (gegarandeerd eczeem op alle intieme delen); 3. Trust (behalve in weltrusten); 4. Diversiteit (behalve met bio); 5. Strijkstokstaartje (zie biodiversiteit); 6. Major donor (behalve van organen); 7. Directiesalaris (zie 5); 8. Graaien (zie 7); 9. Samenwerken (voor mietjes); 10. Bert Maalderink (gewoon omdat ik dat een lul vind).

Stop following me

U krijgt van mij de beste tip van 2010. Dat gaat u pakken met tijd schelen: social media zijn uit. Ik bedoel: helemaal uit. Op. Klaar. Done.Finished. Afgevinkt. Dus al die cursussen die ze u proberen aan te smeren, kunt u gerust overslaan. En doe dat met volle overgave, want uw "social me" verdampt door dat pathologische gefriemel aan de smartphone onder de tafel, terwijl uw gesprekspartner precies hetzelfde doet. Ik ken vergaderingen waarbij het lijkt of al die mannen zich heimelijk collectief afdoen. Oogcontact heeft u hooguit nog via Skype. Ik ben zelf nooit in de Heer, maar wel een tijdje in de Twitter geweest zonder dat een hond mij "volgde". Nu ik al meer dan drie maanden geen syllabe meer van me heb laten horen, stijgt het aantal "volgers" opeens miraculeus! Dat geeft een Monty Python Life of Brian-effect: Stop following me! I'm not the Messiah! You're all individuals. Now fuck off. Hierbij verklaar ik ir. Schuringa officieel Twitterdood. U kunt het mij doen. Sociaal was ik al niet.

Rust zacht voorzitter

Voorzitter Van Overveld van "Hartpatiënten Nederland" eindigt hoger in de Bassie & Adriaanlijst van Trouw dan de grote Hartstichting. "Wij werken met ons hart. Zij zijn een bedrijf", zegt voorzitter Van Overveld. Laat dat zaaddodende gezwatel in deze twee zelfmoordzinnen even goed op u inwerken. Knap zoals alle kleinzieligheid van het kleinburgerman-initiatief is gecondenseerd. Ik moest een pilletje onder mijn tong leggen toen ik het las, want heiligemaagdmariatenhemel nog an toe, wat zegt deze kruidenier eigenlijk? Dat je beter een tuttemerulclub kunt runnen die met zijn hart werkt (ik dacht "ervoor", maar dit terzijde), dan jaarlijks ruim 500 miljoen euro besparen aan maatschappelijke kosten als gevolg van hartfalen? Ik zou zeggen: ik word liever gereanimeerd wakker door een bedrijf als de Hartstichting, dan dat ik madeliefjes omhoog lig te duwen met een fraaie krans van "Hartpati□nten Nederland" op mijn vers gedolven grafje.

Slinkse hobby's

Soms waan je je in Noord-Korea. Zestig jaar nachtwakerstaat heeft al haar onderdanen gehersenspoeld in de gedachte dat een museum alleen kan bestaan als in Den Haag een kraantje uit de belastingpot wordt opengezet. NRC-journalist interviewt directeur van nog virtueel Nationaal Historisch Museum nu 50 miljoen voor een gebouw geschrapt is. Conclusie bij voorbaat: einde museum. De directeur wil maar niet huili huili. Het blijkt een rasondernemer en geen monomane subsidiejunk. Journalist blijft in verwarring achter. In zijn Noordkoreaanse garnalenhoofd is geen ruimte voor eigen initiatief. Vandaag lezen wij: NHMuseum voorlopig gehuisvest in Zuiderkerk. Helemaal geen 50 miljoen van die Haagse cultuurpooiers nodig. Net zoals de Amsterdamse Hermitage: helemaal privaat gefinancierd. Op tijd opgeleverd en elke dag de hut stampvol. Dat moeten we bij de NoordZuidlijn nog maar afwachten. Daar staat de hut voorlopig leeg. En scheef.

Ongepremd

Een vrijzinnige arts is ooit vergeten het proefverlof van Prem Radhakishun weer in te trekken. Hierdoor is het nu mogelijk dat deze volledig van het paadje geraakte Prem zich nu ongestoord kan voordoen als jurist en journalist. Hilversum houdt van Prem, want Prem is lekker ongeremd en nogal onvoorspelbaar. Met politieke opvattingen die bliksemschichten tussen SP en PVV en een interviewtechniek die vooral gebaseerd is op het ononderbroken debiteren van beledigingen en complottheorieën, leidde Prem gisteren op Radio 1 het vuurpeloton dat haar loop had gericht op de te veel verdienende goede doelendirecteuren,die werden vertegenwoordigd door VFI-directeur Bosma. Als kroongetuige was de luidruchtigste zak hooi van de SP, cryptocommunist Irrgang, opgeroepen om Bosma vast een blinddoek voor te doen. Maar de VFI-directeur gaf geen millimeter krimp, waarna iedereen teleurgesteld het executieveld afdroop. De moraal in viervoud: populisme komt in vele gedaanten, moed en standvastigheid worden nog steeds beloond, de goede doelen gaan de salariswedstrijd nooit meer winnen en Prem is voor wie daar nog aan twijfelde nu definitief een ISO-gecertificeerde nutcase met zendtijd.

Impact my ass

Eerder had ik al de woorden "transparantie" en "passie" in de ban gedaan. Daar kan "impact" nu ook bij. Ik ben dat gemekker over maatschappelijk rendement al helemaal spuugzat. Vooral het slaafse gemak waarmee dat managers-klukluktaaltje wordt geadopteerd, is mijn steen des aanstoots. Hebben die stropdassen er eerst bij scholen, openbaar vervoer, onderwijs, zorg, wooncorporaties en nutsbedrijven een onvoorstelbare puinzooi van gemaakt, komen ze ons nu even vertellen hoe wij moeten filantroperen? Overal waar die types opduiken, is opeens de menselijke maat spoorloos. Ze zijn in staat om iemand die ligt te creperen eerder te enquêteren over de impact van de ontwikkelingsorganisatie, dan een kommetje rijst aan te bieden. Dus die meetpolitie komt bij mij de drempel niet over. Opzouten met je impact.

Nieuwe bankencrisis

In het land van goed doen worden dagelijks tien vierkante wielen uitgevonden en weet de linkerhand niet eens dat er een rechterhand is. Al jaren probeert de sector een centrale databank filantropie uit de immer zuigende klei omhoog te trekken. Diverse organisaties hebben hun knagertjes al op dit hartverzakkingsdossier stukgebeten, maar nu daagt er eindelijk iets van een door het SBF gedragen sectorbrede concept. Hallelujah! Lekker handig dus dat ook het CIGD - voortgekomen uit het stoffelijk overschot van de Donateursvereniging - samen met de Erasmus Universiteit stevig investeert in een eigen databank. Uitstekend! Ik zou zeggen: iedereen heeft recht op zijn eigen databank! Hoe meer databanken hoe beter! Wel handig als er dan een databank komt die al die databanken weer koppelt. Mooi klusje voor een werkeloze bankier. Ik ga Dirkie even bellen.

Fabeltjeskrant

Welke landen zijn de gulste gevers aan goede doelen? De ‘World Giving Index' weet het antwoord: Australië en Nieuw-Zeeland. Nederland is zevende. Hoeveel waarde moeten we hier aan hechten? Nulkommanadaniks, want volgens deze bij elkaar gehatseflatste index is koploper vrijwilligerswerk...Turkmenistan. Turkmenistan! Natuurlijk Turkmenistan! In dat land is namelijk iedereen vrijwilliger, want niemand krijgt er betaald. En wie helpen het meest volgens de index? Liberianen! Waar ze je mee helpen? Naar god of een andere wereld als je niet snel je portemonnee en horloge afgeeft natuurlijk. En dan is er nog Malta. Ach gut. Op Malta geeft 86% aan het goede doel. Dat wil zeggen: de Maltezer overheid. De resterende 14% zijn belastingontduikers. Moraal van dit verhaal: de World Giving Index mag zo in het journaal. Van Sesamstraat of de Fabeltjeskrant. U mag kiezen.

Konijnen

Hoera, de ‘topsalarissen' van goede doelendirecteuren zijn weer volop in het nieuws. Hoe moeten we daar nou op reageren? Niet zoals altijd: dus als een konijn met myxomatose in een lichtbak! En prutteldepruttel iets over een code van ene Wijffels. Gaaaaaap. Kom op sectorgenoten: u kunt zoveel beter! Kies voor de aanval en noem voortaan elk salaris: investering. Dus: "De topinvesteringen van goede doelendirecteuren zorgen voor een toprendement waardoor uw geefeuro straks verdubbeld naar het goede doel gaat." Schrap het woord "kosten" uit alle jaarverslagen of voorzie het van het adjectief "tijdelijk". Doe dát of jank mee met de Volksekrant en ga met de pootjes omhoog voor de SP en de paar beroepsdonateurs die de sector al jarenlang gijzelen. Denken in salarissen is zoooo ongelooflijk 2009.

Komkommers

Twee nieuwtjes deze week: 1.De gepensioneerde steenrijke zakenman Robert Wilson is zijn geloof in God al jaren kwijt, maar gelooft desondanks in katholiek onderwijs. Deze zomer schonk hij 5,6 miljoen aan het aartsbisdom New York. 2. Een KNRM-reddingboot snelt een solozeiler te hulp die enthousiast donateur blijkt te zijn van de reddingsmaatschappij. Wat is het verband? 1. Wonderen bestaan niet. Wel blind toeval (de zeiler), maar bovenal domheid (de atheistische zakenman). 2. Als donateur mag je altijd wat terugverwachten, is het niet je leven (de zeiler), dan toch in elk geval een stijging van het kindermisbruik (de zakenman).

Weekdier

Zita Jankovich, voorzitter van de stichting Centraal Informatiepunt Goede Doelen (CIGD), wil met haar organisatie de branche aanzetten tot meer transparantie. Dagblad Trouw tekent dat gekakel kritiekloos op: „De donateur snakt naar openheid en helderheid over de werkwijze van goede doelen". Onder welke steen heeft Zita gelegen de laatste jaren? Waarschijnlijk onder dezelfde als waar nu het geplette lijfje van Esther Jacobs rust, vlakbij het herdenkingsmonument met eeuwig flakkerende vlam voor de Onbekende Donateur. Een gipsen beeld, voorstellende een wanhopige gever, die de handen smekend ten hemel heft met de tekst: "Laat Mij Met Rust!". Zita, lieverd, "de" donateur bestaat niet. En snakt al helemaal niet naar openheid. "Transparantie" is een hobby voor de constante 5% alerte bevlogenen, aangevuld met de maatschappelijk teleurgestelden die nog steeds geloven dat het WTC is opgeblazen door de CIA, aangevuld met diegenen die oprecht menen dat een achtarmig weekdier in een bak met zout water verstand heeft van voetbal.

Nomen est omen

Wouter Irrgang van de Sosiejalistiese Partij is weer op jacht naar mensen die meer verdienen dan een Tweede Kamerlid minus de afdracht aan het SP-Politbureau, waar tegenwoordig de goedlachse laaf Roemen resideert. Het netto pygmeeënsalaris dat Genosse Irrgang maandelijks bij zijn vrouw komt afstorten moet wel leiden tot een maniakale jalouzie op iedereen die zich met "schandalige" salarissen "verrijkt" over de ruggen van het morrende proletariaat. En helemaal de nonprofits die een met tweecomponentenlijm ingesmeerde strijkstok hanteren, welks roede Irrgang in staat van heftige sexuele vervoering brengt. Anders is niet te verklaren waarom nu Rode Kruis-directeur Cees Breederveld ervan wordt beschuldigd zijn zakken te overvullen en uitgerekend die draaireet van een Verhagen in een rooms-rode coalitie als getuige à charge wordt opgetrommeld. Irrgang, dat is toch Duits voor...?

Alles voor het goede doel

"Pastoor offert teelbal voor goede doel", "Nonnen uit de kleren voor goede doelenkalender", "Dominee wint paaldanswedstrijd t.b.v. weeskinderen"... Ludieke acties voor het goede doel hebben opvallend vaak een erotische component, gekoppeld aan een dienaar Gods. Waarom in hemelsnaam? Omdat voor het goede doel alles geoorloofd is? Of dient het goede doel hier als maatschappelijk geaccepteerd alibi voor allerminst maatschappelijk gedoogde heimelijke geneugten? Ik heb de proef op de som genomen en mijn relaties een mail gestuurd met het verzoek de Kapucijner monnik Alfredius financieel te steunen voor de acties "Buttplugs voor Burundi" (erotische estafette) en "Fiets ‘m d'r af" (piemelnaakt 100x Alpe d'Huez op met een roestige mountainbike). "Waar dat voor was"? Antwoord: "Alles voor het goede doel". Heb al 1.500 euri op mijn - pardon "zijn" - rekening staan. No questions asked.

Teren op eigen zak

Hoe belangrijk is het dat onze sector een "goede relatie met de overheid" heeft? Deze vraag zoemde rond op Civil Society Congres (Lagerhuisdebat) en houdt zelfs een hele werkgroep van de Agenda Filantropievan de straat. Ik zou zeggen: you can't lose what you never had. Mijn prangende advies: mijd elk contact met de overheid, zeker als onze blonde fundamentalist uit Venlo daar binnenkort toe gerekend mag worden. Onze sector is als de vrouw die telkens weer valt voor mannen die hen slaan. Het is de liefde van een honkbalknuppel en de soort masochistische afhankelijkheidsrelatie die altijd eindigt in tranen. Filantropie teert uit principe op eigen zak. Belastinggeld geïnd uit kopvoddentaks zou ik sowieso niet in mijn jaarverslag willen hebben.

Eat your heart out James

Trouw-columnist James Kennedy vindt dat Nederlanders te weinig geven. "Ik ben als Amerikaan opgevoed met de idee dat je minimaal 2% van je inkomen schenkt aan goede doelen, zoals de kerk." Twee dingen James: de kerk is sinds kort in Nederland en omstreken officieel geen goed doel meer. Zowel de paapsen als protestanten kunnen niet met een handen van anderen afblijven, of het nu om misdienaartjes of buitenechtelijk snoepgoed (hey Jack!) gaat. Ontuchtigheid valt hier niet onder de definitie "algemeen nut beogend". Helaas pindakaas. Punt twee: in jouw geboorteland laat de overheid vrijwel iedereen die geen geld heeft, doodgemoedereerd kreperen. In Nederland worden wij door de overheid gesmoord in liefde en subsidies. En, heel bijzonder: bij rampen geven Nederlanders 2x. Eerst zelf en dan verdubbelen ze dat bedrag via de overheid nog een keer met hun belastinggeld. Eat your heart out.

Artsen met grenzen

Artsen zonder Grenzen heeft Maurice de Hond laten uitzoeken hoe Nederlanders denken over (nood)hulp aan ontwikkelingslanden. Maar liefst anderhalf miljoen Nederlanders vinden dat er voldoende artsen zijn in Afrika...Ja, ik moest hier ook even pauzeren. Dat zijn dezelfde mensen die vinden dat er in Nederland dokters te weinig zijn om hun verstuikte duim op de eerstehulppost in het weekeinde direct te verbinden. Die klagen omdat op zaterdag godbetert al om half drie het maanzaadbrood of de linksdraaiende yoghurt is uitverkocht. En die niet gaan stemmen omdat ‘dat zooitje in Den Haag' toch niet doet wat zij willen. Maar wel tegen Maurice de Hond zeggen dat er voldoende artsen in Afrika zijn. Dat dan weer wel.

KGD als Panamese vlag

Sinds Het Grote Keurmerschisma van 2009 en de daarop volgende en nog immer voortdurende Great Confusion kunnen donateurs nu naar goede doelen kijken zoals naar een tenniswedstrijd. Zwerfkinderfonds Juconi raakte vorige week door een uitspraak van de rechtbank definitief haar CBF-Keur kwijt. Gebroddel in de verslaglegging en niet meer keurwaardig, vindt het CBF. Shit happens. Dan maar varen onder de vlag van het Keurmerk Goede Doelen, dacht Juconi. Geen probleem, want het KGD bouwt snel aan een reputatie als het Panama van de sector, waar elke dronken kapitein voor zijn roestige schuit een vaarbewijs kan afhalen. En volkomen terecht vind ik, want any keurmerk schenkt immers vertrouwen. Stempel op een ei een groen boompje en een concentratiekampkip van Friki wordt een op de lege pampa rondrennend Extatisch Kakelend Hoen.

Geloof, hoop & trouw

Wie is nou de grootste dief: de overheid die de giftenaftrek gaat afschaffen of de directeur van ChildRight die volgens de Telegraaf miljoenen aan donaties opbrandde in het casino? Ja casino! Dat is het staatsbedrijf dat de miljoenen van ChildRight fluitend incasseerde en kon afstorten in ons nationale begrotingsputje. Da's tweemaal kassa. En over Kassa gesproken - of was het Opgelicht? - het frauderen met goede doelenwenskaarten werd dinsdag op de treurbuis weer eens breed uitgemeten. Het begint zo langzamerhand tot mij door te dringen dat het kroonjuweel van deze sector niet "Vertrouwen" is, maar "Geloof". Een onwankelbaar geloof in het goede van de mens in eeuwigdurende vergevingsgezindheid. Zo bezien leven wij in een Calvinistische economie met een Roomse geefmoraal. Twee geloven op één kussen, met het goede doel daartussen. Halleluluja.

De 1 April-grap

De Belastingdienst en humor vormen van oudsher een ongemakkelijk duo. "Belastingdienst gaat verscherpt toezicht op anbi's voortzetten." Ik moest dit nieuws vandaag even tot me laten doordringen voordat ik de 1 april-grap herkende. Het anbi-team van de Belastingdienst kantoor Den Bosch bestaat namelijk uit 4 FTE, die toezicht moeten houden op 40.000 algemeen nut beogende fondsen. Van de 7 belastingambtenaren is er één (de heer Dodeweerd) al een jaar ziek en de rest heeft een duobaan binnen een 36-urige werkweek. Elke ambtenaar houdt dus toezicht op zo'n 7.000 fondsen. Dit betekent dat in 2024 alle fondsen tenminste een keer aan een steekproef zijn onderworpen. En dat is wel een geruststellende gedachte, want Nederland heeft beloofd streng toezicht te houden op misbruik van fondsen door terroristen. En ook willen u en ik niet dat fondsen ("wij beogen wel het algemeen nut, maar het lukt ons niet") ons belastinggeld toucheren. Leuker kunnen we deze 1 aprilgrap niet maken.

Lul-toch-niet-register

De fondsenwervers zijn in rep en roer, want na de telemarketing dreigen hun nu ook andere speeltjes te worden ontnomen. Nu bijna iedereen door het Bel-me-niet-register weer ongestoord aan zijn avondeten kan, dreigt ook een Bel-niet-aan-register. Prima! Hoe eerder hoe beter, want dat geleur aan de deur en op straat is universeel rete-irritant. Ja, ook van goede doelen. Boos? Heb ik het hart niet op de goede plaats? Juist wel! 150 jaar na de uitvinding van de telefoon zijn we zo zoetjes aan wel toe aan andere, meer betekenisvolle contacten. En daartoe reken ik niet de verbale aanrandingen van slecht gebriefte werkstudenten in mijn winkelcentrum. Opzouten met die straatchantage. Fondsenwerving is een vak. Nou laat zien dan.

Celibaat 't niet, dan schaadt 't niet

Marketingtipjes voor de volgende Actie Kerkbalans. Punt 1: Even niet al te nadrukkelijk zeggen dat de RK Kerk ook meedoet. Punt 2: Even niet zeggen dat de helft van de opbrengst gaat naar kerkgebouwen en salarissen van geestelijken. Punt 3: Even niet zeggen dat de donateur dus ook meneer pastoor sponsort. Punt 4: Even niet zeggen dat de donateur mogelijk zijn eigen schadeclaim sponsort. "Nooit geschoten, altijd Hoogmis", zei mijn vader zaliger altijd over zijn internaatstijd bij de paters.

Een zwarte dag

Gisteren was een zwarte dag voor de filantropie. Onze sector bestaat uit maatschappelijke optimisten die de wereld denken te kunnen verbeteren. De geperoxideerde rattenvanger van Almere en Den Haag voert daarentegen een leger aan van louter maatschappelijk teleurgestelden. Het zijn de angstbijters van onze samenleving. Moet je daar begrip voor hebben? Nee. Helaas. Er is geen excuus of rechtvaardiging voor crypto-fascistisch gedachtengoed, zelfs niet als dat de psychische erfenis is van het misbruik van een koorknaapuit Venlo door een heel regiment Salesianen. Elke recessie levert haar bruinhemden, NSB-burgemeesters en sterke leiders die oplossingen aandragen die zelfs in de Efteling niet gaan werken. Het is aan de maatschappelijke optimisten om de rancune te counteren, de angst te bezweren en de hoop weer een kans te geven. Nooit gedacht dat zo'n oude chagrijn als Schuringa dit zou zeggen. Hallelujah broeders en zusters: ga door met uw goede werk!

Het Eibernest vs. Ajax

Alexander Rinnooy Kan lijkt op de dompteur van Circus BAF die wanhopig en volledig tevergeefs probeert tien speelse zeeleeuwen in het gareel te houden. Zo onttrokken Wientjes en Jongerius zich vorig jaar al feestelijk aan zijn regie en nu dreigt ook zijn erebaantje als voorzitter van de Transparant Prijs te inflatteren. In oktober 2009 dreigde Alexander de vermogensfondsen nog stoer met de banvloek, maar dat had een averechts effect.Types als Start Foundation-directeur Jos Verhoeven laten zich niet afdreigen: die meppen vol, en terecht in dit geval, hard terug. De Transparant Prijs is namelijk volledig ingericht op de marketingmachines die goede doelen zijn. De spelregels van de TP passen bar slecht bij clubs die helemaal geen donoren hebben, maar zelf donor zijn. Het is korfbalclub Het Eibernest laten voetballen tegen het eerste van Ajax en dan boos worden dat de korfballers steeds handsmaken. Verkeerde wedstrijd dus. Dus óf de spelregels aanpassen, óf een andere competitie opzetten. Als ik de vermogensfondsen was, zou ik gaan voor de Nationale Impact Prijs. D'r op en d'r over Jos!

Sadisme heeft een naam

Zou iedereen zich ook gerealiseerd hebben dat minister Koenders’ gulle gave van ruim veertig miljoen euro voor Haïti eigenlijk een kolossale sigaar uit eigen doos was? Koenders geeft gul met geld dat u en ik allang gegeven hadden via de blauwe envelop. U hebt dus 2x gegeven. Geeft niks hoor. Maar het opmerkelijkst op de 555-avond was toch wel het bellende peroxidehoofd van onze nationale crypto-fascist. Geert is mordicus tegen ontwikkelingshulp, maar klaarblijkelijk niet tegen noodhulp. Althans, niet tegen noodhulp aan een niet-moslimland. Maar wat betekent dat nou feitelijk: wel noodhulp, maar geen ontwikkelingshulp? Dat betekent dat je net voldoende hulp geeft om mensen niet voor de camera’s te laten creperen. Zodra die weg zijn (in Haiti of in de studio van de 555-actie), laat je ze alsnog op een langzame en pijnlijke wijze helemaal de vinkentering krijgen. Elk land krijgt de sadistische Mozart die het verdient.

Het Grote Graaien

We leven in een tijd van Grote Woorden. Ik noem dat Verbale Opschaling. Een lustmoord in Dantumadeel is al snel een gevalletje genocide; boeken die je niet pruimt zijn erger dan "Mein Kampf" en een directeur van een goed doel die tweemaal modaal toucheert is een Grote Graaierd. Maar er is gelukkig goed nieuws! "Het grote graaien bij goede doelen is voorbij" kopte het AD op de valreep van het oude jaar. De directeurensalarissen zijn in toom gehouden, zo blijkt uit een rondgang van het journalistieke licht dat zich met de naam Raymond Boere tooit. Boere is een soort Bert Maalderink, het type journalist dat de geïnterviewde een reactie vraagt op een van andere journalistieke kneuzen gejatte gammele complottheorie ("En Sven, je was vandaag een stuk minder, door overtraining en die opgestoken middelvinger van Håvard Bøkko. Zit ik er dan ver naast?"). De Maalderinks en Boeres van deze wereld hebben net zoveel van journalistiek begrepen als Gordon van goede smaak. Het zijn populistische, zelfingenomen nitwits die elkaar in kreupel Nederlands napapegaaien en klok voor klepel of vice versa houden. Zo dat is maar even gezegd. Ik denk: ik begin het jaar maar goed.