Collecteren schijnt tegenwoordig een hel te zijn. Dat valt reuze mee, al begon het slecht. Ik ben gisteren namelijk op pad geweest met een kloeke bus voor de Speeltuinvereniging Oosterzaan. Het bestuur had mij gevraagd de papieren zak van mijn hoofd te halen omdat dit de opbrengst van mijn ronde "mogelijk negatief zou beïnvloeden". Bij het eerste adres ontstond een ernstige woordenwisseling met een Pakistaanse meneer die eerst het bestaan van de speeltuinvereniging betwistte en daarna alleen per pin een bedrag van onder de euro wilde doneren. Zijn buurvrouw wees bij het opendoen op een gehoorapparaat en wenkte mij met driftige gebaren binnen te treden, waarna wij om mij nog immer duistere redenen het volledige Jeugdjournaal samen hebben bekeken en ik onverrichterzake weer buiten werd gezet. Het aanbellen bij het derde portiek had daarentegen een overdonderend succes door een wijziging van mijn tactiek. De bewoonster, een oud vrouwtje achter een rollator, overhandigde mij spontaan 300 euro. Waarmede mijn vermoeden werd bevestigd dat het bestuur van de speeltuinvereniging weinig kaas heeft gegeten van fondsenwerving: het collecteren met een papieren zak over het hoofd werkt uitstekend.