Wat is het heiligste huisje van onze sector denkt u? Ik denk onze vermeende onbaatzuchtigheid. Filantropie zonder enige reciprociteit bestaat niet. Zelfs Moeder Teresa – door publicist Christopher Hitchens ooit gekarakteriseerd als een berekenend kreng van het zuiverste water – zal niet vrij zijn geweest van enige zelfvoldoening over haar goede werken onder de armen van Calcutta (al zal ze daarvoor zeker bij Hem Zelve om penitentie gesmeekt hebben). Het goede gevoel als resultante van goedertierendheid is zo groot dat het economische waarde ervan onuitdrukbaar is. Zeg maar wat de kredietcrisis ons gekost heeft, maal wat de kredietcrisis ons gekost heeft. Maar haar onbetaalbaarheid laat filantropie niet automatisch promoveren tot een hogere morele orde, waartoe velen in onze sector zich sneaky toch een ietsiepietsie rekenen. Tegenover het goede gevoel van iets te geven, staat ook de plezierige sensatie te ontvangen: ook als het de poedelnaakte waarheid is. Wat is er dus op tegen om filantropie te zien als verreweg de productiefste en sympathiekste vorm van egocentrisme?
(Deze column werd eerder gepubliceerd in FM – 2008)
Posts
