Niks is liefde

Koepel VFI liet haar directeuren in Den Haag praten over ‘de toekomst van het goede doel’. Mooi initiatief, maar wel een beetje laat, aangezien de toekomst van goede doelen al een tijdje aan de gang is. Maar goed: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Het liep echter allemaal anders! Na afloop van het directeurenforum was echt iedereen de weg kwijt. Sommige directeuren konden zelfs de uitgang van Sociëteit de Vereeniging niet meer vinden, terwijl VFI-directeur Gosse Bosma in flowerpower-overhemd, relaxed blowend, zijn leden opriep “meer over de liefde te praten”. Goede doelen en liefde? Dat is een vanouds erg ongemakkelijk duo. Ik denk dat paring met een Friki-diepvrieskip meer hartstocht opwekt bij de donateur dan de gedachte aan een goed doel. De aanblik van een collectebus is het beste voorbehoedsmiddel sinds de uitvinding van de dunschiller. Ik zeg: prima! Dan is het maar duidelijk! Alles beter dan dat kruiperige de-donateur-naar-de-mond-praten. Of dat vreselijk, zelfgebreide de-donateur-erbij-betrekken-gedoe. Dat zal lekker worden, dat we de donateurs overal bij gaan betrekken! Goede doelen hebben het al druk genoeg. En dat loopt uit op hetzelfde fiasco als de kiezers overal bij te betrekken. Je krijgt een overdosis pseudo-inspraak en vervolgens mag je gewoon in een stemhokje precies die regering kiezen die je helemaal niet wil. Nee, het ‘goede doel van de toekomst’ kan beter een voorbeeld nemen aan de Belastingdienst. Niemand houdt van ze, maar efficiënt collecteren, dat kunnen die jongens wel.